Generación Kill, batalla final
É a batalla final – vas ao combate
cunha boa canción soando de fondo.
Evan Wright
I
Stefan Prins (Bélxica 1979)
Generation Kill* (2012)
percusión, guitarra eléctrica, violín, violoncello,
4 videoconsolas, 4 videoproxeccións, electrónica en vivo
II
Esaias Jarnegard (Suecia 1983)
Nattarbette* (2009)
bombo
Alberto Posadas (España 1967)
Versa est in luctum (2002)
saxofón, acordeón, violoncello, percusión e electrónica
*presentación en España
VERTIXE SONORA [intérpretes neste concerto] Vadzim Yukhnevich acordeón | Marta Souto violín | Thomas Piel violoncello | Rubén Barros guitarra eléctrica | Diego Ventoso percusión | Roberto Alonso, David Durán, Haruna Takebe videoconsolas |
Ángel Faraldo electrónica, difusión de son e control de vídeo | Carlos Álvarez-Ossorio iluminación | Pablo Coello saxofón, videoconsola e dirección musical | Ramón Souto dirección artística
“Generation Kill reflexiona sobre unha sociedade cada vez máis e máis monitorizada; sobre a importancia crecente de internet, as redes e os medios sociais que se alimentan de vídeos tomados con cámaras web e teléfonos intelixentes; sobre os videoxogos e as guerras nas que se pelexa como nos videoxogos; sobre a liña cada vez máis delgada entre realidade e virtualidade”. Catro intérpretes con videoconsolas manipulan e alteran as accións doutros tantos instrumentistas como se dun videoxogo se tratase, desdebuxando a percepción do que realmente acontece.
Nattarbete (Traballo nocturno) é tamén o nome dun poemario de 1976 do autor sueco Lars Norén. Poesía no camiño cara o que Mikael Van Reis chama a order poetry, un idioma catatónico que emerxe finalmente no seu libro Order (1978). A catatonía é un estado de disfunción muscular, xa sexa inmobilidade total como movementos freneticamente intensos. “Tanto na poesía de Norén como na miña música, a insensibilidade e a intensidade do estado catatónico aínda teñen que tomar forma completa: aínda hai pegadas de sentimentos”, a través do intimismo do son e do xesto.
Versa est in luctum toma o título dun motete escrito por Tomás Luis de Victoria (1548-1611) para o seu Réquiem, co seguinte texto tomado do libro de Job:
A miña cítara transformouse en pranto e
o meu órgano na voz dos que choran.
Apiádate de min Señor, que os meus días non son nada.
“A idea de transformación do son en pranto, tratada dun xeito simbólico, persoal e subxectivo, percorre toda a peza, acadando por momentos unha significación case litúrxica ou ritual”.
Pablo Coello, a partir de textos de
S. Prins, E. Järnegard e A. Posadas
Stefan Prins (Bélxica, 1979). Estudou piano e composición no Royal Flemish Conservatory en Amberes e tecnoloxía en música no Real Conservatorio de Bruxelas. Desde 2011 reparte o seu tempo entre Europa e os Estados Unidos (Cambridge), onde comezou un PhD en composición da Universidade de Harvard baixo a dirección de Chaya Czernowin, recibindo ademais a orientación particular de Steven Takasugi. Recibiu importantes premios en Bélxica e no exterior, mentres que varias das súas composicións foron seleccionadas por ISCM – Flanders para os ISCM World Music Days. En 2012, o Sindicato dos Xornalistas Musicais belgas elixiuno “Músico novo belga do ano”. As súas composicións foron interpretadas en Europa, EEUU, Rusia, América do Sur e en Oriente Medio polo Klangforum Wien, Nadar Ensemble, Ictus Ensemble, Ensemble Nikel, Ensemble Mosaik, Ensemble Recherche, Ensemble Dal Niente, Defunensemble, Zwerm Electric Guitar Quartet, Agartha, o Cuarteto de Cordas Ensor, colectivo reFLEXible, a Orquestra de Cámara Belga, Jean- Guihen Queyras, Frederik Croene, Matthias Koole, Tom Pauwels, Mark Knoop, etc. Ademais das súas colaboracións regulares co conxunto flamenco de música contemporánea Champ d’Accion, tamén está intimamente implicado co conxunto belga de música contemporánea Nadar Ensemble. Foi un dos fundadores, xunto con Thomas & Olbrechts Joachim Deville, conxunto dedicado exclusivamente á improvisación libre e á composición inmediata.
Esaias Järnegard (Estocolmo, 1983). Despois de varios estudos, principalmente en Suecia, pero tamén a través de proxectos, cursos e clases maxistrais no estranxeiro, Esaias Järnegard concluíu a súa formación na primavera de 2013. Nos últimos anos, a posibilidade de traballar en estreita colaboración cos músicos durante o proceso de composición é o que máis o define desde o punto de vista artístico. Como resultado, escribe principalmente música de cámara cunha visión cada vez máis fenomenolóxica que consiste en tentar de salientar a relación entre corpo e instrumento, non só a fisicidade do son, senón tamén a súa maxia: estar en contacto co son. Unha parte diso foi a emancipación do texto (linguaxe) na súa música, unha loita da que a serie de pezas relacionadas coa poesía de Orde Lars Norén (1978), como é o caso de Nattarbette e Härd, encomenda de Vertixe Sonora para o ciclo Música e Arte. Correspondencias Sonoras do CGAC (2012).
Alberto Posadas (Valladolid, 1967). Coñeceu a Francisco Guerrero, con quen estudou composición e a quen considera o seu verdadeiro mestre. Con Guerrero descubriu novas técnicas para a creación de formas musicais como as matemáticas combinatoria e fractais. Autodidacto, tamén explorou as posibilidades da música elecatroacústica, desenvolvendo varios proxectos como Liturgia do Silencio (1995 ), Snefru ou Versa est en luctum (2002). Ten participado en varios proxectos multidisciplinares desenvolvidos polo IRCAM en París, estreados en 2009. En 2006 recibiu unha bolsa da Casa de Velázquez en Madrid para un proxecto de investigación en conxunto co saxofonista Andrés Gomis, sobre as novas técnicas de interpretación do saxofón baixo e a súa aplicación á composición. As súas obras foron programadas en Austria, Alemaña, Bélxica, Canadá, Francia, Portugal, Suíza, Estados Unidos etc. Recibiu encargos de festivais como Agora (IRCAM) en París, Donaueschinger Musiktage, Intercontemporain Ensemble e diferentes artistas. Traballa desde 1991 como profesor de análise, harmonía e fundamentos de composición, e é un invitado frecuente en ciclos de conferencias e música contemporánea (Universidade de Montreal, Hall of Music da Universidade de Alcalá de Henares, Festival Internacional de Música Contemporánea de Alacante etc. ). Actualmente é profesor no Conservatorio de Música de Majadahonda (Madrid) e recibiu o Premio Nacional de Música 2011.