DROIT SUR LES CLOCHES
En colaboración co Institut für Technikgeschichte da Universidade Técnica de Darmstadt
‘Na era pre-eléctrica a campá foi o medio dominante, o aparello de sincronía, o único xeito de organizar unha acción conxunta. A súa infinita sutileza combinatoria sinalizaba desastres naturais, mortes, festivos. A confiscación de campás é parte dunha forte tradición de dominio acústico (algúns lembrarán as loitas entre tambores e campás durante a caída de Constantinopla). O comandante da artillería tiña o dereito (o chamado Droit sur les cloches) para reclamar os exemplares da cidade derrotada. Despois da batalla de Danzig Napoleón forzou o pagamento dun rescate polas campás, baixo a ameaza de remoldealas como armas. Outros tiveron menos sorte: no transcurso das dúas guerras Alemaña ordenou 145.000 campás dereparto. O silencio do tanguido era sinónimo de submisión’
RAMÓN SOUTO (ESPAÑA, 1976) Inventario*
EDUARDO MOGUILLANSKY (ARXENTINA, 1976) Droit sur les cloches*
*ESTREA ABSOLUTA
VERTIXE SONORA ENSEMBLE Keiko Murakami frauta | Felipe Agell clarinete | Pablo Coello saxofón | Luís Duarte trompa | Isidro García acordeón | David Durán piano | Rubén Barros guitarra eléctrica |Diego Ventoso percusión | Mario Peris, Kiyoko Ohashi violín | Algaya González viola | Thomas Piel violoncello | Carlos Méndez contrabaixo | Ramón Souto director